شمر ... نام آشنا اما نامی ملعون در کربلا

شمر قبل از اسلام آوردن، از رؤسای قبیله هوازن بود. در   جنگ صفیندر صف یاران امام علی علیه السلام  حضور داشت، سپس در   کوفهاقامت کرد و به  روایت حدیث مشغول شد  .   منتها بعدا به خوارج پیوست و مقابل اهل بیت قرار گرفت. در لحظات آخر امام اخحساس سنگینی روی سینه مبارک نمود: آن حضرت چشم باز کرد و بر روی او نظر کرد،شمر خجالت نکشید و نترسید و گفت:من از ان مردم نیستم که از کشتن تو چشم بپوشم.

امام حسین علیه السلام فرمود:تو کیستی؟که بر مقام بلندی بر آمدی؟که بوسه گاه رسول خدا بود؟گفت:من شمر بن ذی الجوشن ضبابی هستم.

حضرت فرمود:مرا نمیشناسی؟گفت خوب میشناسم،تو حسین پسر علی مرتضائی،و مادرت فاطم? زهرا است،و جدت محمد مصطفی است و جده ات خدیج? کبری است.

امام حسین علیه السلام فرمود:وای بر تو با این شناسائی که تو داری چگونه مرا میکشی؟

گفت:برای جایزه یزید بن معاویه.فرمود:تو شفاعت جد مرا دوست تر میداری یا جایز? یزید را؟گفت دانگی از جایز? یزید نزد من محبوب تر از شفاعت جد و پدر تست.

(در نقل دیگر آمده: شمر آمد روی سینه‌ی امام حسین نشست. امام حسین چشم هایش را باز کرد و گفت: «ما انت» تو کیستی؟ گفت: «انا شمر» من شمر هستم. گفت: من را می‌شناسی؟ گفت: بله، تو پسر فاطمه‌ی زهرایی. گفت: پس چرا من را می‌کشی؟ گفت: اگر تو را نکشم پس جایزه‌ی یزید چه می‌شود؟ امام گفت: تو من را نکش من به تو جایزه می‌دهم. من و جدم تو را شفاعت می‌کنیم. گفت: جایزه‌ی یزید برای من شیرین‌تر است.)

حسین علیه السلام فرمود:اگر چار? جز کشتن من نداری مرا شربتی آب ده.

گفت:هیهات هیهات سوگند با خدای آب نخواهی آشامید تا شربت مرگ بنوشی.

آنگاه گفت ای پسر ابوتراب آیا تو آنکس نیستی که گمان میکنی که پدرت علی صاحب حوض کوثر است و آب میدهد هر کس او را دوست دارد تو نیز صبر کنی تا از دست پدرت سیر آب شوی.

آیا شقاوت بدتر از این : خدایا ما به تو پناه می‌آوریم با برائت از قاتلین حسین علیه السلام و راضیان به آن عمل.

و جالبتر اینکه:

علمای اهل سنت مثل بخاری و مسلم و احمد و دیگران حدیثی از رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) نقل کرده اند به این مضمون:
بهترین شما مردم قرن من هستند، سپس کسانی که پس از آنان می آیند، سپس کسانی که پس از آنان می آیند.

علمای اهل سنت اهل قرن رسول را صحابه، گروه بعدی را تابعین و گروه بعدی را تابعان تابعین دانسته اند.

الحدیث : " خیرکم قرنی ، ثم الذین یلونهم ، ثم الذین یلونهم " یعنی الصحابة والتابعین وأتباعهم .

تاج العروس، الزبیدی، ج 18 ص 444

شمر بن ذی الجوشن که منسوب به قتل امام حسین (علیه السلام) نواده ی رسول گرامی اسلام (صلّی الله علیه وآله)، یکی از دو ریحانه ی او از دنیا و یکی از دو سرور جوانان بهشت، می باشد در نزد اهل سنت چه مرتبه ای دارد؟ 

حافظ ابن عساکر که ذهبی - در سیر أعلام النبلاء ج 20 ص 554 - وی را "الامام العلامة الحافظ الکبیر المجود، محدث الشام، ثقة الدین" می خواند، شمر را چه خوانده است.

ابن عساکر که در تاریخ دمشق در پی معرفی کسانی است که وارد دمشق شده و در آنجا روایت نقل کرده اند، اسم شمر را هم در زمره ی روات حدیث آورده و او را "تابعی" می خواند. او نیز همانند بیشتر تاریخ صحابه نویسان، پدر شمر یعنی ذی الجوشن را صحابی می نامد.

شمر بن ذی الجوشن واسم ذی الجوشن شرحبیل ویقال عثمان بن نوفل ویقال أوس بن الأعور أبو السابغة العامری ثم الضبابی حی من بنی کلاب کانت لأبیه صحبة وهو تابعی أحد من قاتل الحسین بن علی وحدث عن أبیه روى عنه أبو إسحاق السبیعی ووفد على یزید بن معاویة مع أهل بیت الحسین .

تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج 23 ص 187 رقم 2762

این است موضع [بعضی] اهل سنت در قبال قاتل حسین: نقل روایت از او، البته با فریب و نیرنگ!
و البته در یکی از کتب ستّه که برخی علمایشان آن ها را "صحاح ستّه" خوانده اند!!!

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

کسی که دشمن معاویه بودبا پسر فاسدش همدست شد تا پسر پیامبر بکشد برای خدا. نمونه اش در قرن حاضر: وهابیت که با اسرائیل کاری ندارند {اگر نگوییم رابطه دارند؟!} برای رضایت خدا! شیعه میکشند.